Erzurum’da oruç tutmama meselesi yüzenden çıkan tartışmalar yaygın basının gündemine oturdu.
DHA imzalı haber şöyle gelişti:
Olay Esat Paşa yokuşında bir bayanın ramazan ayında sigara içmesiyle başladı.
Bir şirkette çalışan Z.B., erkek arkadaşı İ.M. ile sokakta yürürken etrafta kimsenin olmadığı sırada sigara yaktı.
Sigarasından birkaç nefes alan Z. B’ye karşıdan gelen M. Y. ve B. G., “Sigarayı söndür terbiyesiz” diyerek müdahale etti.
Z.B. de “Oruç tutamayacak durumda olabilirim ya da oruç tutmamayı tercih etmiş olabilirim. Bu sizi neden ilgilendiriyor?” karşılığını verince M.Y. ve B.G. iddiaya göre genç kadının üzerine yürüdü.
Bu görüntüler kente yakışmıyor.
Erzurumlu her kesimden insanı kucaklamayı bilen, konuk sever bir yapıya sahiptir.
Yaygın basın konuyu ‘ mahalle baskısı’, ‘yobazlıkla anılan şehir’ içerikleriyle günlerce ele alacak.
Elbette oruç tutmak önemli bir din görevi ancak, herkesin kendi iradesi var.
Bırakalım artık şu sığ tartışmaları, kendimiz tutuyorsak, başkalarını buna zorunlu kılmak gibi bir hakkımız yok.
Ben nasıl oruç tutuyorum diye bir başkası tarafından kınanmak istemiyorusam, tutmayan kişide kınanma hakkına sahip değildir.
Konu Allah ile kul arasındaki meseledir.
Sevabıyla, günahıyla herkesin hesap vereceği manevi bir atmosfer olan ahiret hayatı vardır.
İslam dini hoş görü dinidir, dayatmalarla insanları yola getirmeye çalışmak dadaşlık misyonu ile de uyuşmaz.
Bu işlerde sınır olmadığı ortada, bu kafayla haraket eden biriside çıkıp size niçin namaz kılmıyorsunuz? diyebilme hakkına sahip olabilir.
Bir başkası da zengin olduğun halde niçin hacca gitmiyorsun? diye hesap sorabilir.
Kent artık bu konularda kendisini aşabilmelidir.
50 yıl öncenin kafasıyla Erzurum ilerleyemez.
Büyük alışveriş merkezlerinde bugün isteyen herkes ramazan ayında yemek yiyebiliyor.
Bu gayet doğal bir konu, kaldı ki oruç tutmak göreceli bir iş, kişi hasta olabilir, tutma konusunda sıkıntalar yaşabilir.
Bu onun hür iradesidir.
Olaydaki kişinin kadın olmasıda bir diğer eleştiri konusudur.
Bir bayana saldırmak, Erzurumluya yakışmaz.
Kişilerle uğraşmak yerine kendimizin neler yaptığına bakmalıyız.
”Bir kez gönül yıktın ise
Bu kıldığın namaz değil ”diyor Yunus Emre, ortalığı yakıp yıkmak, insanları sınıflara ayırmakla ibadetlerimizin kabul olacağını düşünmemeliyiz.
Bir kişiye hakaret etmek, onu dışlamakta islam dininin kabul etmediği bir durumdur ki kul hakkı en büyük haktır.
Peygamberimizde, dinde hoş görü unsuruna büyük önem vermiştir.
Erzurumlu artık bu gibi konularla gündeme gelmemelidir.
Erzurum’u sevmeyenlere bu kent üzerinde oyun aynayanlara koz vermeyelim.
Bırakalım herkes kendi hür iradesziyle kararlarını versin…
Ne, ben oruç tutuyorum, muhafazakarım diye eleştirileyim, nede oruç tutmayana saldırılsın.
Gamze İspirli