Yıl 2006 Erzurum Gazetesinde söyleşi köşesi hazırlıyorum…
Birde kültür sanat alanında röportaj yapmak istedim.
Arşivim bana bu yönde eksik olduğumu gösteriyordu.
Erzurum’un önde gelen sanatçılarından biriyle bir sayfalık röportaj yapmalıydım.
Türkü paşa olarak nitelendirilen Raci Alkır ‘a yer ayırmalıydım…
Alkır’ın evine giderek hasta yatağında ziyaret etme fırsatı buldum.
Erzurum’u, Erzurumluyu ve sanatı konuşacaktık…
Ailesi, gayet konuk sever bir şekilde karşıladı, bizleri…
“Sayın Alkır, bizler sizi tanıyoruz, birde okuyucularımıza kendinizden bahseder misiniz? Dediğimde, “Ben bu işten önce terziydim” diyerek başladı ifadelerine…
Duyunca şaşırdım…
Terzilikle, halk müziği sanatçılığı bir birine yakın kavramlar değildi.
Yeteneğin, sanattaki önemini bir kez daha anladım…
Söyleşi köşemin temel sorusu olan “Meslek hayatınızda en ilginç anınızı paylaşır mısınız?” diye sorduğumda, “Aspendos’ta mikrofonsuz türkü söyledim kızım..Şimdilerde kimseler bizi tanımasa da Kore’ye gittiğimde bütün gazeteler bizden bahsediyor, “Dadaş Kore’de esiyor” diye bir başlık atıyordu.
Gözleri doldu büyük ustanın, “Bizler geldiğimiz yeri de geçtiğimiz sürecide unutmadık” diyordu.
“Belki siz gençler bunları bilmiyorsunuz ama işte bu hasta yatağında yatan adam, bir dönemlerin ünlü bir sanatçısıydı”
“Sanatçı topluma mal olmuş kişidir, her şarkı ve türkü söyleyende sanatçı değildir”
“Türk halk müziği bizim özümüzdür”
Sanatın soytarı dönemini yaşıyoruz nerede o günler?
Alkır’ın en önemli vurguladığı en önemli husus Erzurum’dan göç edip gidenlerdi.
Ona göre bu kentte doyum sağlayanlar, vefasız bir şekilde arkalarına bakmadan gidenlerdi….
Alkır’a göre memleket uzaktan sevilmemeliydi…
Söyleşimiz, hastalığı sebebiyle temel konulara yoğunlaşmıştı…
Hasta yatağında halka mal olmuş birinin ifadeleriyle not düşmüştük tarihe ve gazete sayfalarına…
Hasta olan aslında zihniyetti, onu sağken hatırlamayanlar, hasta yatağında gereken önemi vermeyenlerdi…
Şimdi büyük ustaydı kaybettik…
Belki Aşık Reyhani gibi adı kalacak, hiçbir kültürel etkinlikle anılmayacak…
Ama büyük, sanatçı halkın gönlünde ve arşivlerde hep yer alacak…
Sen merak etme büyük usta, kültür ve sanata önem verilmeyen bir kentte sizin eserleriniz hep var olacak…
Erzurum benim için büyük bir kara sevdadır diyen Alkır’a Allah’tan rahmet yakınlarına ve Erzurumlulara baş sağlığı diliyorum…
Gamze İspirli
“Türküler “paşasız” kaldı…” için 2 yanıt
Bir yanıt yazın
ERZURUM'DA HAVA
YAZARLAR
Aminnn.
gaze ablacım öncelikle büyük ustada allahtan rahmet yakınlarına da sabır diliyorum ancak raci alkır gibi büyük biir sanaççını ölümünde medya kuruluşlarının hiç biri bunu duyurmadı bana göre raci alkıra yapılan bu büyük bir vefasızlıktır