Bu yıl Ilıca’nın düşman işgalinden kurtuluşunun yıl dönümü törenleri
yapılmadı.
Ilıcalı kızgın,
Yıllardır yapıla gelen bir kutlama töreninin iptali için sağlam gerekçeler olması
gerek.
Ilıcalı da sormuş gerekçeyi,
İki cevap almış.
Birincisi,
Artık Ilıca yok, Aziziye var,
İkincisi,
Kurtuluş törenleri için para masrafı oluyor, gerek yok…
*

Ilıca’da vatandaş törenlerin yapılmamasını konuşuyor. Belli ki Ilıcalı
fena içerlemiş bu işe.
Konuşanlar öyle çoluk çocuk babından değil,
Yaşları kemale ermiş insanlar…
Söylentileri bir kenara koyalım,
Gelelim neden kurtuluş törenlerinin yapılmamasına…

*

Bir beldenin veya ilçenin ismi değişebilir.
Toplarsın Belediye Meclisini değiştirirsin ismini.
Mülki amir de imzaladı mı kararı,
Ilıca olur Aziziye.
Yetki Belediye Meclisinin.
Ama,
Tarihe mal olmuş kahramanlıları,
Tarihe yansımış zulümleri,
İşkenceleri,
Tarihin sayfalarına altın harflerle işlenmiş kurtuluş günlerini tarihten silmek
hiç kimsenin yetkisinde değildir.
Kurtuluş günlerinde,
Onur vardır,
Cesaret vardır,
Irz, namus vardır,
Can vardır,
Kan vardır…

*
Hele Doğu’nun kurtuluşunda,
Ermeni mezalimi vardır.
Hani bugün Ermeniler çıkıp dünyaya haykırıyorlar ya, ‘Türklerin kıyımına uğramışız’ diye.
Onlar yalanlarına inanıyor,
Doğan bebelerinin kulağına ezan okur gibi yalanlarını okuyorlar,
Peki sen ne yapıyorsun Sayın Cengiz,
Kurtuluş töreni yapmıyorsun…
Neden?
Kimden korkuyor,
Kimden çekiniyorsun?
Gönül isterdi ki,
Göğsünü gere gere çıkasın kürsüye,
Ilıca’nın kurtuluş törenlerinde, bütün dünyaya haykırasın yapılan zulmü, işkenceyi.
‘Mezalimin yapıldığı pencereden size sesleniyorum Ey dünya milletleri.
Ermenilerin yaptığı mezalim bütün canlılığıyla hala duruyor. Gelin kendi
gözlerinizle görün’ demeliydin.
Arkadan gelen yeni nesil atalarının,
Dedelerinin neler çektiğini bilselerdi.
Şiirler okunsaydı,
İstiklal Marşımız söylenseydi hep bir ağızdan.
Gurur duyduğumuz askerlerimiz bir yürüseydi.
Bizlerde göğsümüzü kabartarak seyretseydik onları.
Olmaz mıydı?

*

Ama sayın başkan Ilıca halkının onuru, gururu olan kurtuluş yıldönümlerini
ellerinden aldın.
Ama o kahraman Ilıcalı eline aldı Türk Bayrağını,
Binlerce insan yürüdü.
Ne için?
Onuru ve gururu için…

*

Hani yazımızın başında demiştik ya, ‘Para harcamaya ne gerek’ diye.
Bunu bir milletvekilimiz demiş.
Kim bu milletvekili?
Bilmiyorum ama,
92. yıl önce kanlarını canlarını vererek bu beldeyi bizlere bırakan atalarımızın
eminim ki kemikleri sızlamıştır.
Kan ve can para ile ölçülmez.
Vatanseverlik,
Vatan için,
Toprak için can vermek bir ruh meselesidir.
O gün atalarımız bu ülkeyi canları ile Ermeni’den, Rus’tan, düşmandan
geri almışlardır.
Ama para karşılığında vatanı satmamışlardır.
Allahtan ki o yıllar siz yönetici değilmişsiniz,
Kurtulmuşsun düşmandan,
Kutlama yapmıyorsun,
Yoksa kurtuluş diye bir şey yok mu?
Yoksa biz kurtulmadık mı?