Acayip bir toplumuz vesselam!
Bu nasıl bir dizi bağımlılığıdır, bu nasıl bir alışkanlıktır, anlamış değiliz!
– Nereye?
– Eve gidiyorum, televizyon dizim başlayacak!
Ya da:
– Akşam neler oldu, gördün mü?
– Yooo ne oldu ki?
– Falan dizideki esas oğlan sevgilisinden ayrıldı!
Maalesef…
Bu ve buna benzer daha bir sürü örneği peş peşe sıralayabiliriz…
Yani olur da, bu kadar mı olur?
Bu diziler günlük hayatımıza bu kadar mı tesir eder?
Yat dizi, kalk dizi…
Otur dizi, çök dizi…
Hadi tamam, aralarında izlenebilecek olan bir-iki tanesi var, onlara sözümüz yok da… Kültürümüzü, örf ve ananemizi, ahlaki değerlerimizi hiçe sayan onlarca dizi de var ve ne yazık ki reyting rekorları kırıyorlar…
Ondan sonra bizim oğlan niye bu kadar asi?
Bizim kız niye bu kadar kuralsız?
Ne sandınız ya?
Dizilerle zehirlenen bir nesil, karşınızda el pençe divan bir halde duracak değildi ya…
Ne ana biliyorlar, ne baba…
Ne büyük biliyorlar, ne küçük…
Ne vardan anlıyorlar, ne yoktan…
Ne durdan anlıyorlar, ne sustan…
Onları doğru istikamete çekemediğimiz gibi, kendimizi de bu girdabın içerisine sürükleyip duruyoruz resmen!
Diziymiş!
Televizyonmuş!
Kanalmış!
Kanalizasyonmuş!
Yere batsın hepsi!
En çok da neye yanarız, bilir misiniz?
Asırlarca diz çöktüremedikleri bizleri dizilerle çökertiyorlar…
Musa Çakır