Bir ülkenin fotoğrafını çekmek istiyorsanız istatistiklere bakmayın.
Bir AVM’nin orta yerine oturun, etrafı seyredin.
Özellikle de kış aylarında…
O fotoğraf size çok şey anlatır.
*
Bugün AVM’lerde sıkça rastladığımız bir kesim var;
Emekliler.
Evet, yıllarca devlete çalışmış, bu ülkeye evlatlar yetiştirmiş, vergisini vermiş, askerliğini yapmış, ‘Bizden sonra nesil rahat etsin’ diye dişini sıkmış insanlar…
Şimdi ise torun sevmekle, hatıra anlatmak arasında gidip gelen bir hayatın içindeler.
*
Ama dikkat edin;
Ellerinde alışveriş poşeti yok.
Marka mağazalarına girmiyorlar.
Vitrinlerle ilgileri yok.
Onlar AVM’ye alışverişe değil, hayata tutunmaya gelmişler.
*
Emekli maaşı ortada.
Pahalılık desen herkesin malumu.
Bir çay olmuş adeta küçük yatırım aracı.
Kahvehaneler mi?
Kışın girene geçmiş olsun.
Sigara dumanından göz gözü görmüyor.
Yasak mı?
Kağıt üzerinde.
Denetim mi?
Masal.
Yasak var ama uygulayan yok.
Denetim var ama denetleyen yok.
Yetkili var ama ‘ilgili’ yok.
Kimsenin kılı kıpırdamıyor.
*
Hal böyle olunca emekli ne yapıyor?
Üç-beş saatini geçirecek, donmadan oturabileceği, nefes alabileceği yer arıyor.
Ve kader onları AVM’lere yönlendiriyor.
*
Allah’tan AVM’ler var…
Isı bedava, oturmak serbest, sigara yok.
Bir bank, bir masa, bir de eski dost yeterli.
*
AVM köşelerinde toplanan emeklileri izleyin.
Biri ‘Bizim zamanımızda’ diye başlar, diğeri ‘sen onu geç’ diye bitirir.
Biri emekli maaşını anlatır, öbürü torunun son marifetini.
Mutlular mı?
Aslında evet.
Çünkü insan bazen yoklukta değil, bir arada olamadığında üzülür.
*
Bir bardak çay pahalı olduğu için arkadaşına ısmarlayamıyor belki ama
AVM içindeki marketten elma alıyor, mandalina alıyor, bölüşüyor.
Yani ikram bitmemiş, sadece şekil değiştirmiş.
*
Gönül ister ki…
Mesela Form AVM’de boş duran dükkanlar var.
Bir yerel yönetici çıksa, ‘Bu dükkanın kirası benden’ dese…
Orası bir emekli kahvehanesi olsa…
Fiyatlar makul, ortam temiz, sigara yok.
Kimse marka kahve istemiyor zaten; samimiyet yeter.
*
Çünkü emekli baba demek,
Emekli dede demek,
Emekli amca demek…
Bir ülkenin hafızası demek.
*
Bir zamanlar bu ülkenin bel kemiği olan insanların, bugün AVM’lere mahkum edilmesi çok da makul bir iş değil.
Ama madem şartlar buraya itti, bari bu tabloyu biraz daha insanileştirelim.
*
AVM’lerdeki emekliler bize şunu söylüyor aslında;
‘Biz hala buradayız.
Konuşacak sözümüz, anlatacak hatıramız var.
Sadece bir sandalye, biraz saygı, biraz da temiz hava istiyoruz.’
*
Başka da ne demeli…
Fotoğraf ortada.
Yorum kamuoyunun.
ERZURUM'DA HAVA
YAZARLAR
Bir yanıt yazın