Muradımız ne dedikodu tellallığı yapmak, ne de hayali bir olayı yaşanmış gibi göstermektir. Yaklaşık 15 gün önce bu şehirde kimsenin onaylayamayacağı çirkin bir olay yaşandı ve bu çirkinlik de resmi kayıtlara girdi. Gazeteci olarak bizim yaptığımız, yaşanmış ama üzeri örtülmemiş bu işi, yorum katarak yazmak oldu.Kimse açıklamıyor ama biliyoruz ki, devletteki resmi evrakta kimin kiminle nerede basıldığı etraflıca yazıyor.
Dün gün boyu meydana gelen gelişmeler, hem bizi haklı çıkardı, hem de o çirkin olayın mazide bir kötü hatıra olarak kalmayacağını gösterdi.
Artık net biçimde gördük ki, taraflar cürümlerinin faturasını ağır biçimde ödeyecekler…
Hem devlet kayıtsız kalmıyor, hem de politika……
Esasında bu fevkalade yanlış bu işten, olumlu sonuçlar da çıkarmak mümkün.
Şöyle ki: Eskiden olsaydı, böyle bir basılma olayı mümkün değil, ne kayıtlara geçerdi, ne de basına sızdırılırdı. Kendi aralarında örtbas edilerek, yaşanmamış kabul edilirdi.
Şimdi durum çok farklı, aynı devletin içinde biri yanlış yapıyorsa, başkası da onu yakalıyor.
Toplum ve devlet adına önemli bir aşamadır bu…
Erzurum kamuoyu, hatta ülke genelinde dün bu sütunda çıkan yazı konuşuldu, tartışıldı. Toplum vicdanı bu hususta hükmünü çoktan verdi bile…
Aklı başında herkes şu noktada hemfikirdi:
Tutunuz ki, bahse konu kişiler arasında bir cinsel ilişki yoktur. Fakat şehirde oturup konuşacak mekan kökü mü kesildi ki, biri kadın iki insan gece yarısından sonra sivil bir araçla tenha bir yerde sohbet ediyorlar?
O gece orada neler yaşandı, nasıl bir manzara vardı bilmiyoruz. Biz sadece son derece güvenilir kaynaklara dayanarak, zabıtlara geçen gelişmeyi yazdık. Dün Erzurum kamuoyunun sorduğu soruları biz de sormuştuk:
Karşı cinsten iki kişi, başka bir maksat taşımıyorlarsa gece yarısından sonra ıssız bir yerde ne yapıyor olabilirler?
Ayrıca bir soru da şuydu: Ne zamandan beri bu ülkede polis kendi halinde sohbet eden iki kişiyi “Hakkınızda ihbar var, zina yapıyorsunuz” diyerek, karakola götürüyor.
Üstelik bu ülkede zinanın suç olmadığını da bilmeyen yok…
Tabii ki, şunu da beklemiyorduk; birileri çıksın “evet biz fena bir halde yakalandık” şeklinde konuşsun…
Böyle bir durumda acaba kaç kişi, suçunu itiraf edebilir ki…
Keşke olmasaydı, keşke o gece polis birilerini yakalamasaydı da, biz de dünkü yorumu yapmak zorunda kalmasaydık.
Gün boyu bütün yaygın medya bu meseleyi kurcalayıp durdu. Çünkü habercilik açısında bu olay dört dörtlük bir haberdi. Muhtemelen bugün ve sonraki günler belki de artık isimler zikredilerek, bu olay etraflıca yazılıp çizilecek.
Bizim gücümüz bu kadarına yetebildi…
Başkaları gibi kafamızı kuma sokup, üç maymunu oynamadık.
Dün bazı meslektaşlarım, “Ben bu olayı duymuştum” deyince, hallerine acıyarak güldüm. Sorma ihtiyacı dahi hissetmedim: Sen gazeteci değil misin madem günler önceden biliyordun ve doğru olduğuna inanıyordun niye yazmadın?
Gerçek bir kez daha ortaya çıktı: Palandöken yazılamayanları yazan bir gazetedir ve bu şehrin haykıran vicdanıdır.
Elimizi taşın altına sokarken ne kimseden paye bekliyoruz, ne de makam…
Gerçek bir gazete ve gazeteci nasıl davranması gerekirse biz öyle yapıyoruz.
Kahramanlığa özenmek gibi bir derdimiz olmadığı gibi, dikkat çekme meraklısı da değiliz.
İşimizi düzgün yapmak istiyoruz o kadar…
Dünkü haber yorum da sadece bu kapsamda ele alınması gereken bir mesleki işlemdir.
Hüküm de vermeyiz, yargıç da olmayız.
İnandığımız ve doğru olduğundan emin olduğumuz her ne olursa onu sayfalarımıza taşıyoruz.
Meseleyi başka mecralara çekmeye lüzum yok.
Biz işimizi yapıyoruz.
Ama Erzurum adına da ziyadesiyle üzgünüz. Bu şehrin adı böyle basit ve yüz kızartıcı işlerle anılmamalıdır. Şehir bunu hakketmiyor çünkü…
Sonuç olarak, gelişmeleri an be an takip ediyoruz; bize ulaşan her bilgiyi süzgeçten geçirerek sizlerle paylaşacağımızdan kuşkunuz olmasın.