Şimdi buda nerden çıktı, nereye gidiyorsun?
Dediğinizi duyar gibiyim…
Belki bir gün veda etmeden gidersem, arşivimde bir veda yazım olsun istedim…
Neticede fani dünyada yaşıyoruz.
Bugün varız.
Yarın yokuz.
Hep öyle olmadı mı?
Bir sabah kalktığımızda, ya da bir telefon aldığımız da, bir saat veya bir gün önce gördüklerimizi kaybetmedik mi…
Ayrılıklar, vedalar hep acı olmuştur.
Veda etmeden gidenlere hep kızmadık mı…
Üzülmedik mi…
İşte istedim ki, erken bir veda yazısı yazayım…
Bir gün kalktığınız da, göçüp gittiğimi duyduğunuzda üzülmeyesiniz, küsmeyesiniz diye…
Beni kıranlarda çok oldu, benim kırdıklarım da.
İstedim ki, bir helallik isteyeyim herkesten.
Ve eserleriyle yaşan Yusuf Hayaloğlu’nun dizeleriyle VEDA diyorum…
Vakit tamam seni terk ediyorum
Bütün alışkanlıklardan öteye
Yorumsuz bir hayatı seçiyorum
Doymadım inan kanmadım sevgiye.
Korkulu geceleri sayar gibi
Birdenbire bir yıldız kayar gibi
Ellerim kurtulacak ellerinden
Bir kuru dal ağaçtan kopar gibi.
Aşksa bitti gül ise hiç dermedik
Bul kendine kuytularda hadi dal
Seninle bir bütün olabilirdik
Hoşça kal gözümün nuru,hoşça kal
Hoşça kal canımın içi,hoşça kal
Vakit tamam seni terkediyorum
Bu incecik bir veda havasıdır
Parmak uçlarına değen sıcaklığı
İncinen bir hayatın yarasıdır.
Kalacak tüm izlerin hayatımda
Gözümden bir damla yaş aktığında
Bir yer bulabilsem seni hatırlatmayan
Kan tarlası gelincik şafağında.
Ölümse korktun savaşsa hep kaçtın
Vur kendini korkularda hadi al
Sen bir suydun sen bir ilaçtın
Hoşça kal canımın içi, hoşça kal
Hoşça kal iki gözüm, hoşça kal
Sen bir suydun sen bir ilaçtın
Hoşça kal gözümün nuru, hoşça kal
Hoşça kal iki gözüm, hoşça kal…

Recep Kapucu