Şehirler de insanlar gibidir; hayatlarında inişler-çıkışlar ve dönüm noktaları vardır. Suskundurlar ama kuvvetli bir hafızaya sahiptirler. 
Dostlukları da unutmazlar, düşmanlıkları da…
Onların da hasretleri ve vuslatları vardır.
Tıpkı şairin anlattığı gibi; 
“Baharı özledik diyor gelen kızlar; 
ki, içlerinde baharın da özledikleri var.”Erzurum’un da, şöyle yürekten “ah” çekerek özlem duyduğu eski yılları var. Bu yılları en güzel anlatan kişilerden biri de Alvarlı Muhammed Lütfi Efendi’dir:
“Gayet şecaatli erler var idi, 
Nisası, ricâli heyâdar idi, 
Edepli, erkânlı bir diyar idi;
Mevlâ’ya emanet olsun Erzurum.”
Erzurum, kadim kültürlere beşiklik etmiş bir şehir olarak, tarihi boyunca hiçbir zaman şöyle dört başı mamur bir hayat sürememiş. Defalarca el değiştirmiş, onlarca kez yakılıp yıkılmış, sayısızca akınlara hedef olmuş. Buna rağmen hep ayakta durabilmeyi başarmış ve zamana inat, yarınlarını kurgulamış.
Erzurum’un, toplumsal arka planında bir Rus korkusu saklaması boşuna değildir. Öyle ya, son üç asır içinde neredeyse elli yılda bir Rus istilasına uğramış ve üzerinden sanki bir silindir geçmiş gibidir.
Erzurum, bu işgal ve istilalarda ihaneti de gördü, pusuyu da… Arkadan vurulmanın ne olduğunu bilmesi bu yüzdendir.
Batı’da olduğu gibi bir düello kültürü yoksa bizde, anlayın ki bunun zamirinde yatan gerçek, vaktinde yaşadıklarımızdır ve düşürüldüğümüz kurt kapanlarıdır.
Acem’inden Gürcü’süne, Arap’ından Moğol’una, Rus’undan Bizans’ına kadar, kimleri görmedi bu şehir kimleri…
Fakat Nazım’ın dediği gibi hep dimdik kalmayı başardı, kabullenmedi yenilgiyi…
Erzurum, maziyle hesaplaşmanın içinde değil. Bu yüzdendir ki, ne eski defterlerin açılmasını istiyor, ne de kabuk tutmuş yaraların yeniden kanamasını…
Öyle engin bir yüreği var ki, aşını ve suyunu paylaştığı ama günü geldiğinde düşmanla işbirliği ederek, arkadan kahpece vuran Ermeni çetecileri de affetti, onlara erketeci olan yerlileri de…
Zaman akıp gitti; Erzurum yorgun, bitkin ama ümit var olarak da bugünlere ulaştı…
Şimdi yeni bir yıla ve taze bir başlangıca merhaba diyecek.
Doğrusu 2010’dan da müşteki değildi. Hatta aslına bakarsanız 2010 çok iyi geçmiş ve hiç planlamadığı müspet gelişmeler bu yıl da art arda yaşanmıştı:
-Üniversite oyunları için yapılan yatırımlar…
-İkinci devlet üniversitesi…
-Kurulacak olan özel üniversiteler…
-Sağlık ve eğitim alanındaki güzel gelişmeler…
-Lojistik köy…
-Hayvancılık alanında özel sektörün cesur adımları…
-Ulaşım alanındaki atılımlar…
-Bilişim alanında istihdama dönük yatırımlar…
Evet…
Hepsi bugün artık mazi olan 2010’a sığan gelişmelerdi.
Haksızlık etmemek lazım; şayet günün birinde bu şehir, mazideki “iyi dönemler” diye bir yıllık çıkarırsa, mutlaka 2010’a dair çok güzel şeyler yazacaktır.
2010, muhasebe ve muhakeme açısından Erzurum adına “verimli” bir yıl oldu.
Gönül isterdi ki, yerel yönetimler de, aynı şekilde merkezi hükümet gibi peş peşe atılım yapabilseydi.
Olmadı işte…
Adamın en büyük hayali, Çifte Minareli Medrese’nin önüne tuvalet yapmak olunca, hangi büyük projenin gerçekleşeceğini bekleyebilirsiniz ki?..
Mümkün mü ki, o yönetici medeniyet adına bir imza atabilsin?
Belediyeler meselesini bir kenara bırakarak baktığınızda, Erzurum için 2010 oldukça verimli bir yıl oldu.
İnşallah günün birinde bu günlerimizi özlemeyiz. Lakin ola ki eskiye nazire yazacak olursak, (inşallah yazmayız) 2010’un özel bir yeri olacağından hiç kuşkum yok……
Tabii ki, yeni yıldan beklentilerimiz daha yüksek…
En azından artık geride kalan 2010’dan kötü olmasını istemeyiz…
Bu da, Erzurum’un büsbütün bir sıçrama yapacağı anlamına gelir.
Bu vesileyle yeni yılınızı kutluyor, sağlık, esenlik ve huzur diliyorum…

Mehmet Şener