Komik, ‘gülme duygusu uyandıran’, ‘güldürücü’, ‘gülünç’ anlamına geliyor.Geçenlerde her işe ‘maydanoz’ olmakla ünlü ‘pijamalı yazar’, ‘Bu da bizim Komik-i Şehr’imiz’ diye başlık attı.
‘Komik-i Şehr’imiz’ demekle ne istediğini anlayamadım.
İlk cümlede ‘Cumhur Seval ‘ ismini ve özgeçmişini görünce ‘şehrin komiği’ demek istediğini fark ettim.
Lise mezunu Cumhur Seval (55) özgeçmişinde şöyle diyor:
“Gözlemleri, üstün oyun gücü ve yazarlığı ile dikkat çekti.
Ulusal TV’lerde Erzurum’u tanıtıcı showlara katıldı.
Erzurum Şehir Tiyatrosu ile yurt içi ve yurt dışı turnelerde, uluslararası festivallerde Erzurum’u başarıyla temsil etti.
1992 yılından itibaren de Erzurum Şehir Tiyatrosu yönetmeni olarak görev yapmaktadır.
Dili, dini, ırkı ne olursa olsun, yeter ki insan olsun.
Felsefesiyle yoluna devam eden, borcu çok, dikili ağacı yok, Vatandaş Cumhur Seval.”

ZİRVEYE TIRMANANLARI KİMLER AŞAĞI ÇEKİYOR?
Cumhur Seval, ulusal bir TV’de ‘Fıkralarla Türkiye’ programı yapıyor.
Özellikle de Teyyo fıkralarını dramatize ediyor.
Ama bazı kesimler Cumhur Seval’in giderek ünlenmesinden rahatsız oluyor.
Sanatçı, sevimli bir tip yaratmaya çalışıyor.
Daha doğrusu ekmeğini sanatıyla kazanıyor.
Ziraat mühendisinden yazar oluyor da Cumhur Seval’dan niye sanatçı olmuyor?
Onu anlamak mümkün değil.
Sokakta konuşurken tekleyen ama sahnede harikalar yaratan Cumhur’dan rahatsız olan aynı arkadaş şöyle yazmış:
“Cumhur Seval’de bir mizah felsefesi var mı?
Erzurum’un hümanist bir sanatkarı olmak bizce Cumhur Seval’e yetmez.
Eğer çok etkilendiği anlaşılan Teyo Pehlivan’ı örnek alsaydı ‘Bizde yalan yok’ diyip yalanın katmerlisini güldürü malzemesi yapmazdı.”
Allah Allah.
Madem kaleminizin o kadar kudresi var, o zaman siz yazın, o da canlandırsın.
Sonra yine o ünlü yazar, Seval’le ilgili yazının sonuna şu notu eklemiş:
“Doğru söyleyerek de olsa insanları güldüren H. Peygamberi bu babda hatırlatmakla yetinelim.
Ve onun yolunda yürüyen büyük sanatkar ve filozof Hz. Mevlana’ya son sözü vererek noktayı koyalım:
Bir kimsenin neye güldüğü (ve güldürdüğü) zekasını, nasıl güldüğü (ve güldürdüğü) edebini gösterir.
Not: Parantez içi vurgulamalar bana aittir. “