Doğu Anadolu İhracatçı Birliği (DAİB) Yönetim Kurulu Başkanı Cemal Şengel, Ermenistan ile geçmişte yaşananlardan en fazla Erzurum’un muzdarip olduğunu belirtirken, “Eskiden büyük zulümler yapılmış bizim bölgemize. Bunları geride bırakmak lazım. Küresel bir dünyada yaşıyoruz” dedi.

bırakalım konunun tarihi boşutunu tarihçiler irdelesin, ancak ortada bir gerçek var.

DAİB böyle bir konuyu sürekli olarak niçin gündeme getiriyor anlamakta güçlük çekiyoruz.

Konunun ekonomiyi ilgilendiren boyutuyla değerlendirme yaptığımızda Azerbaycan ile ilişkilerimizi zedeleyeceği ortada.

Türkiye’nin Ermenistan’la sınır kapısını açması konusu yıllardır tartışılıyor.

Sorunun bu boyuta nasıl geldi?

Gündem niçin bu sorunla meşgul ediliyor?

DAİB ihracatı artırmak için başka yöntemler bulmakta zorlanıyor mu?

Fırsat buldukça Avrupa ülkelerine ve ABD’ye Türkiye’yi şikayet etmeyi alışkanlık haline getiren Ermenistan, bu kez de ekonomik sorunlarının temelini, Türkiye’nin sınır kapılarını kapalı tutması ile açıklıyor ve Türkiye’ye baskı yapılmasını talep ediyor. Bir başka deyişle, hükümetin başarısız uygulamaları nedeniyle sorunlar yaşayan Ermenistan yönetimi, halkına yaşattığı fakirliğin nedenlerini, klasik Türk düşmanlığı politikası altında gizlemeye çalışıyor.

Ermenistan şöyle diyor aslında; “Biz Türkiye’yi sözde soykırımla suçlamaya devam edeceğiz, zaten Türkiye’nin doğusu da bizim, Azerbaycan topraklarından da çıkmaya niyetimiz yok, hatta Gürcistan’dan da toprak istiyoruz, ama olsun Türkiye yine de sınırını bizim hayrımız için açsın!”

Peki ama, Ermenistan Yönetimi, Türkiye karşıtı politikasından taviz vermezken, sınırını açarak Ermenistan’ın ekonomisine canlılık ve destek sağlama Türkiye’nin görevi midir? Ayrıca Ermenistan’ın sınırların açılması ile ilgili herhangi bir şart ileri sürmesi de komiktir. Çünkü sınırlarını Türkiye kapatmıştır. Bu durumda, Ermenistan’ın ancak ricacı konumunda olabileceğini unutmaması gerekiyor.

Diyelim ki Türkiye sınırını açtı.

Ermenistan’ın ticaret hacmi ve nüfusu zaten ortada.

Eminiz ki bu kez de Ermeniler, sınır kapılarının açılmasını, yıllardır sürdürdükleri antipropagandanın zaferi olarak kabul edecek ve “Türkiye’nin baskılara direnemeyerek sınırlarını açtığını, önce sözde soykırımı kabulleneceğini, arkasından da toprak ve tazminat taleplerinin karşılanacağını” iddia edeceklerdir.

Yani Ermenistan’ın hayali emelleri, arkasına aldığı ülkelerin desteği ile canlılığını korumaya devam edecektir.

Türkiye’nin sınırını açması gerektiğini savunan Avrupa ülkeleri ve ABD’nin gerekçesi ise, Ermenistan-Türkiye arasındaki sorunların halledilmesi yönünde olumlu bir adım atılmış olacağına sözde inanmış olmalarıdır.

Bir başka deyişle; onlara göre kapının açılması ile Ermenistan-Türkiye arasındaki ekonomik ilişkiler canlanacak ve bilahare iki ülke arasındaki siyasi gerilim azalacaktır.

Burada son derece hatalı bir yaklaşım vardır. O da şudur;

Ermenistan ve Türkiye arasında ilişkilerin sağlam bir temele oturamamasının, sınır kapılarının kapalı olması ile bir ilgisi yoktur.

Çünkü bu bir neden değil, sonuçtur.

Yani, sınırların kapalı olması, Ermenistan’ın sözde soykırım propagandasından vazgeçmemesi ve Türkiye’nin toprak bütünlüğünü tanımamasının sonucudur.

Doğaldır ki; bu sonucun ortadan kalkması, sözünü ettiğimiz nedenlerin ortadan kalkması ile mümkündür.

“Kapı dosta açılır?” ifadeleri ile gündemi değerlendiren bilim adamlarının da konuyu Erzurum genelinde anlatmayı bırakıp, lobilerde etkin görev almasının zamanı geldi de geçiyor bile.

Azerbaycan ile ilişkilerimize darbe vuracak bu anlamsız girişimlerden vazgeçilerek, ekonomiyi geliştirme noktasında başka çözüm yolları aranmalıdır