Klasiktir ama öyle ya da böyle koca bir yılı 365 günü geride bıraktık ve 2015’in 2. günündeyiz. Herkes payına düşeni aldı bu yıldan. Kimi evlendi, kimi çocuk sahibi oldu. Kimi malını kaybetti, kimi sevdiklerini. Ülke olarak iyi günlere, kötü günlere de imza attık. Siyaseten ciddi değişimler yaşadık, iki ayrı seçim geçirdik.

Elbette şehir olarak bizim için en önemli değişim yerel yönetimlerde oldu. Erzurum yılın geri kalan 8 ayını yeni bir yönetim ile geçirdi. Yapılan yerel seçimlerde halkın yüzde 60’na yakını AK Parti dedi ve Mehmet Sekmen’i Erzurum Büyükşehir Belediye Başkanı olarak görev başına getirdi.

Elbette sevimsiz, tatsız olaylar da yaşadık. O çok güvendiğimiz, yere göğe sığdıramadığımız atlama kulelerinin pistleri yerle bir oldu. Türkiye’nin en kapsamlı kentsel dönüşümü olarak ortaya çıkan New City projesi can yaktı. Erzurum sokakları mağdurların eylemlerine sahne oldu. Bunlar bir çırpı da aklıma gelenler.

Güzel olaylarda yaşandı elbet. Ancak yaşanan her kötü olay bizi biraz daha negatifliğe ve karamsarlığa itti. Esasen yılların ne günahı var. İnsanoğluna biçilen nasipler kendini gösterdi. Artık bunları sıralamanın bir anlamının olmadığı anlardayız, bazı şeyler yaşandı ve bitti.

Şimdi yeni bir yıla girdik, her zamankinden biraz daha fazla Noel ve yılbaşı kutlama tartışmaları ile. Oysa kaç yıl üst üste yılbaşı Ramazan Ayı’na denk geldi. Arada derede kalan günümüz Müslümanları aynı gün iftarını açıp sahura kadar eğlencenin gözüne vurdu. Sahi o günlerde bu tartışmalar niye bu kadar alevli yaşanmadı? Çünkü konjonktür farklı idi ve bu tartışmalara yer yoktu. Bir iki sözde medya tarafından popüler hale getirilen din adamları ‘o ayrı bir şey bu ayrı bir şey’ diyerek halka saçma sapan açıklama yapsalar da  her koyun kendi bacağından asıldı.

Bugün yapılan bu tartışmaları da samimi bulmuyorum. Ne diyor şair; Ben ne cehennemi nede cenneti merak etmiyorum. Ben annemi ağlarken de gördüm gülerken de.

Hesap açık, dinin hükümleri net. Ya Müslümanlığın gereğini yaparsın ya da reddedersin, bu kişinin kendi seçimi.

Bizim bugün düşünmemiz gereken şey; ömrümüzden bir yıl daha geçti, geçen yıl da neye yetebildik, nelere geç kaldık?

Şehir olarak sosyo-ekonomik beklentilerimiz neydi, neleri başarabildik? Önümüzde nice yıllar var kim bilir bu yıllar içinde neler yapabiliriz bunlara bakmalıyız.

Yaptığımız hatalara devam mı edeceğiz yoksa tamam mı diyeceğiz. Şehrin yığınla sorunu varken beni ilgilendirmiyor kimin yılbaşı gecesini nerede nasıl geçirdiği ya da hangi camide secdeye gittiği.

Birinci sırada her ne sebeple olursa olsun bu kentin gündeminde olan konut zedeler var. Onların sorunları nasıl aşılacak?  Ki bu sorunun yalnızca muhatabının bir tek New City mağdurlarının olmadığını önceki gün kendini yakmak isteyen konutzede ile gördük.

Şehrin ekonomik kalkınması için neler yapılacak? Hala belirsizliğin devam ettiği kayak merkezleri ve kış sporlarının durumu ne olacak?

İster kabul edin ister etmeyin ama belediyecilik adına ciddi gelişmeler göze çarpıyor. Şehirde bir düzelme var ve bu morallere ciddi derecede yansıyor.

Mehmet Sekmen’in çalışmalarını analiz etmeyi erken bulduğumu bir kez daha yinelemek isterim. Bunu yaparken de şu hatırlatmayı yapmayı bir görev bilirim.

Mehmet Sekmen’in bu kentin çehresini değiştireceğine olan inanç zaten çok sağlamdı. Zira İstanbul’da yaptığı çalışmalarla iz bırakmış bir isim ve bir ekip. Dokuz ayda şehirde yapılanlar bunun en iyi kanıtı. Bunların hepsine tamam.

Fakat Mehmet Sekmen ve ekibinden beklenti bunun çok ama çok üstünde. Dün de bu böyleydi bugün de katlanarak arttı. Halk işsizliğe çözüm olabilecek atılımlar bekliyor. 2014 de yerel yönetimlerin sorumluluk yükü ağırdı, 2015’de de durum bu olacak.

Daha iyi ve yaşanabilir bir Erzurum’da nice güzel seneler ve günler yaşamak dileği ile.