İki kavram;

Sevmek ve kabul etmek…

***

Sevgi kavramı yüce Yaratan’ın insanların kalbine yerleştirdiği, dünyanın en güzel duygusu…

Gönül kapılarını bir insanı sevmeye ayıranlara ne mutlu.

Gönül kapıları diyorum, çünkü gönül kutsaldır ve ‘Gönül’ Yaradan’ın evidir…

Gönlünüzde sevgiye yer ayıramamışsanız, vay halinize…

Ya da gönlünüz sevgi ile dolu ise ne mutlu size…

Sakın gönül kırmayın ve kin tutmayın…

Hani Yunus’un dediği gibi;  

“Bir kez gönül yıktın ise

Bu kıldığın namaz değil…”

Ya da,  

“Biz kimseye kin tutmayız

Ağyar dahi dosttur bize…”

Dizelerinde olduğu gibi yüreğinizin güzelliklerini insanlarla paylaşın.

Paylaşmayı bilmiyorsanız, öğrenin…

Paylaşılan sevgi çok daha büyüktür…

***

Bir de “Kabul etmek” kavramı var…

İnsanları sevmek nefsinize çok ağır geliyorsa, nefsinize hakim olamıyor ve onun esiri oluyorsanız işte bu durumda birbirimizi kabul etmemiz gerekiyor.

İlla sevmek zorunda değilsiniz, ama kabul etmek zorundasınız…

***

İnsanın bünyesini çürüttüğü yetmiyormuş gibi topluma da sirayet eden bu sevgisizlik illetinden kurtulmak gerekiyor.

Gönlünü sevgiye açamayan, sevgi ile düşünemeyen beyin çorak, sevgi ile göremeyen göz kördür…

Sevgi pınarlarınızın kurumasına müsaade etmeyin…

Çevrenizde olup bitenlere bigane kalmayın, eğer başınızı yastığa koyduğunuzda nerede hata yaptığınızı sorgulayabiliyorsanız bu da bir şeydir…

Unutmayın sevmeye gücünüz ve cesaretiniz yoksa, kabul edin…

Bu da erdemdir… 

Feridun Fazıl ÖZSOY