Pişmiş tavuğun başına gelmedi onun başına gelenler…
İstismar edildi, Siyasete alet edildi, Bazı kişiler ikbal aradı,
Yani bir malzeme gibi kime lazım olduysa kullanıldı ve bir kenara atılıverdi… Sorsanız,

Herkesin dilinde,

Herkesin sahipliğini görür ve hissedersiniz.

Ama iş başa düşünce kimse sahip çıkmaz,

Kimse el atmaz,

“Bu şehrin takımıdır. Toplumsal dayanışma ve bütünleşmeyi sağlar”

demez.

Bir bana necilik örneği sergilenir.

x

Yeri gelince renklerini üzerinde barındıran atkılar boyunlara

bağlanır,

Meydanlara çıkılır ve caka satılır.

“Çok yakından ilgileniyoruz. Canımız ciğerimiz” gibi mesajlar verilir.

Geriye dönüp bakınca koskoca bir “Hiç” vardır.

Kimse sahip çıkmaz,

Kulüp kapanma noktasına gelir.

Genel Kurulu yapacak çoğunluk bile sağlanamaz.

x

Aslında şehir ve şehir insanı için büyük önem taşır o şehrin

futbol takımı.

Demokratik toplum yaratılmasına önemli bir katkı sağlar,

İnsanları sosyalleştirir,

Daha çok sosyal ilişkiler kurmasında ve geliştirilmesinde

büyük rol oynar.

Şehre katacağı ekonomik katkıda vardır tabii ki.

x

Önceki yıllarda bu şehir takımına ciddi destek vermiş,

Büyük katkılar sağlamıştır.

Siyasetçisiyle,

Şehir yönetimiyle,

Zenginiyle, fukarasıyla bir gönül meselesi etmişlerdi Erzurumspor’u.

Ne oldu bu şehre?

Ne oldu o aşka?

O sevdaya…

Ne oldu?

x

Bir gariban misali Erzurumspor köşesine itildi.

Kimseler yüzüne bakmaz oldu.

Bakın genel kurul yapılıyor,

Yönetime aday bile çıkmıyor,

Genel kurul toplantısına şehrin önde gelenlerinden,

Şehri idare edenlerden,

Yerel yöneticilerden kimse katılmıyor,

Kimse Erzurumspor’u kendisine dert edinmiyor artık.

Miadını doldurmuş,

Ömrünü tamamlamış,

Görevini yapmış misali gibi bakılıyor.

Sahipsizlik,

Her şeye rağmen ilgisizlik devam ediyor.

x

Bir söz vardır ya;

“Su akar insanlar bakar” diye..

Şimdi Erzurumspor tarih oluyor ne yazık ki…

Ama insanlar sadece bakıyor…

Esat BİNDESEN