Yine bir bayram arifesindeyiz, yine bir yazısı kaleme alıyoruz.
Bir yazar için bayram yazısı kaleme almak çokta değildir.
Bayram yazısı yazmak, mutluluğu anlatmaya çalışmaktır aslında…
Oysa mutluluk göreceli bir kavramdır.
Birçok kişi bayramı anlatırken, geçmişe özlem duyarak “bayramların içi boşaltıldı” yorumunu yapar.
Bayramları önce tatil günleri ilan ettik, sonra ziyaretleri bırakıp bayram kutlamalarını kısa mesajlara sığdırdık…
Teknoloji tüm değerlerimizi alt üst ederken sanallaşmaya devam ediyoruz.
Aslında değişen bayramlar değil bizleriz.
Aynı apartmandaki kişiler birbirini tanımaz, bakım evi ve çocuk yuvalarının yolunu bilmeyiz.
Yüreğimizde ki o çocukluk döneminin bayram heyecanını görememek, nerede eksiğim diye düşünsürür..
Çocukken Bayram akşamları yatamazdık, sabahlara kadar tüm heyecanla bayramın ilk gününü beklerdik.
Herkes anlattığım hikayenin başkahramanıdır.
Çünklü sabah olduğunda Bayram olacak ve biz o çocuk halimizle komşularımızı gezip, şeker ve para toplayacağız.
Dedemizin babanannemizin elini öpeceğiz.
Şimdi ne o bayramlar ne de elini öpeceğimiz dedelerimiz kaldı çoğumuzun…
Hele yeni alınan elbiselerimizi giyecek olmamız başka bir heyecanlandırırdı bizi.
Çocukken bayramlarımız çok neşeli ve heyecanlıydı.
Kart postallara Ebediyat Derslerinde bayramlarla ilgili mesajlar yazar kendimizi anlatırdık..
Şimdi klişe mesajlarla herşeyi özetler olduk.
Sanallık artık herşeyi unutturdu.
Bayram şekeri toplamak dahi ayıplar içerisine girdi, gelenekleride zaman aldı götürdü.
Bu bayramda da kapımızın zilini çocuklar çalacak mı göreceğiz.
Onlar olmadan bayramımızın tadının olmadığı bir gerçek, onun için kapımıza gelen çocuklarımıza en güzel şekerleri verelim, onlara ufakta olsa harçlıkla sevindirelim ki bir daha ki bayrama da kapımızı çalsınlar.
Onlar bizim geleneklerimizi yaşatıyorlar…
Çocuklarımız bayramlarımızın neşe kaynağı olmaya devam etsinler.
Bizlere gelince, sanırım bayramı en kötü yaşayan bizleriz,
Yıllardır rutin şekilde yaşamaya çalıştığımız
Bayramlarımız artık ellerimizden kayıp gidiyor.
Bayram heyecanlarımız kalmamış.
Hayat meşgalesine vurmuşuz kendimizi.
Her bayramda tatil yapmayı tercih ediyoruz.
En yakınımızda ki bir dostun kapısını bile çalmaktan aciz hale geldik.
Bayram dost ziyareti demekti bir zamanlar, Büyüklerin gönlünü almak, küçükleri sevindirmek demekti, şimdi ise herşey farklılaştı eski ayramları ararken aslında kendimizi ve kaybolan değerlerimizi arıyoruz aslında…
Bayramları artık kurban etmeyelim… Bayramı bayram tadında yaşayalım, bu vesile ile tüm okuyucularımızın bayramını en içten dileklerimle kutluyor, bayram tadında nice bayramlar diliyorum…
Gamze İspirli
“Bayramları Kurban Etmeyelim…” için bir yanıt
Bir yanıt yazın
ERZURUM'DA HAVA
YAZARLAR
Hayırlı bayramlar… Gerçekten bu yazıda dile getirdikleriniz bana göre toplumumuzun bir eksikliği olsa gerek . Çünkü sizinde belirttiğiniz gibi kültürümüzü gün geçtikçe dahada unutuyoruz. Atalarımızın bize bıraktığı emanet ettiği güzelim türk kültürünü bizden sonraki kuşaklara aktarmak bizim görevimiz olmalı. Sadece bayramlarda değil daha nice konularda biz kültürümüzü unuttuk yada modermleşme adına bazı gelenek ve göreneklerimizi farkında olmadan unuttuk…