Otuz üç tane en değerli mücevherden mamül tespih tanesi…Kimi iri kimi ufak, kimi lafbaz kimi haylaz, kimi laftan anlamaz kimi el avuca sığmaz, kimi barut fıçısı kimi köyün uslusu…
Kimi büyümüş de küçülmüş, kimi çok bilmiş, kimi nazlı utangaç, kimi pimi çekilmiş bomba, kimi dut yemiş bülbül, kimi cırlak, kimi zırlak…
Fakat hepsi anasının kuzusu, babasının kıymetlisi…Hepsi gül dalından narin, hepsi yumurtadan yeni çıkmış civciv…Ne cıvıltıları biter, ne zırıltıları, ne sesleri biter, ne dertleri…
Örtmenim acıktım…
Örtmenim sıkıştım…
Örtmenim anamı özledim…
Yıllar önce… Tam yirmi yıl önce, çalıştığım gazetede yine dikiş tutturamamış, okuduğum yüksekokuldan kaçarcasına vekil öğretmen olarak bir dağ köyüne sığınmıştım. Orada geçirdiğim altı ayda öğrendim bu ülkede öğretmen olmanın değerini.
Her çocuk bir mucizedir.. Bir köy ilkokulunun, birden beşe kadar birleştirilmiş tek sınıflı, tezek kokulu, sıraları arasında ‘bir şeyler yapmalıyım’ diye dolaşırken o otuz üç mucizeye, öğrenecek daha çok şeyi varken öğretmenlik yapmak; hayatın ilk basamaklarında o otuz üç benzemeze yoldaş olmak ise mucizeler ötesi…
Basit diyen, küçük gören biri öğretmen olsun o sınıfa, balatayı sıyırmadan, beyni su kaynatmadan bir ders arası için kendini bahçeye atmayı başarsın, madalyası benden, söz…
Öğretmenlik her yerde, her ülkede zordur.Türkiye’de ise akla ziyan bir meslek…Bu ülkede zor yetişir öğretmen, zor iş bulur ve zordur hayatı…
Bir sınıfta en az otuz üç çocuğa sadece okuyup yazmayı değil; oturup kalkmayı, insan olmayı öğretecek, yetmeyecek yetenek avcısı olacak, arkeolog titizliği, madenci sabrıyla öğrencideki cevheri bulup çıkaracak… O’nun önünü açacak, cesaret, özgüven aşılayacak…
Bazen en yakın arkadaş, bazen ana baba olacak, ama asla rol çalmayacak…
Sinirleri çelikten ama bakışları çiçekten olacak, terbiye edecek ama incitmeyecek, yola getirecek ama diktatör olmayacak…
Becerinin feriştahına, bilgi-birikiminin en derinine, süper zekâya, muhteşem formasyona, kusursuz diksiyona sahip olacak…
Heyecanlı, duygulu, yürekli, şefkatli, sevgi dolu olacak ve bunlardan da ötesi, en önemlisi hep mesleğine sevdalı kalacak…
Başka?
Derdi varsa içine atacak, kan tükürüp kızılcık şerbeti içtim diyecek, yüzünde hep güller açacak…
Başka? Başka adı Milli Eğitim olan, şu sulanmış, laçka, yapboza dönen yalama olmuş sistemin bir parçası olmanın yükünü omuzlayacak…Bu çürümüş yapıyı ayakta tutma uğruna biraz daha iki büklüm olacak beli ama ses etmeyecek, hep içine atacak…
Ayrıca…
İdareyle, ekstra ama yasal kılıfa uydurulmuş vazifeleri yerine getirmekle, müfredattaki çatlakları sıvamakla cebelleşecek…
Bitti mi, asla…
Bir de veli denen arıza kitleyle boğuşacak, kaprisli bencil ana babaların gönlünü hoş tutacak, fahri psikologluk hizmeti sunacak…
Senin anlattığın 1989’in Türkiye’si, bugün AB’nin eşiğinde olan Türkiye’deyiz… Yıl… 2009… Çok değişti ülkemiz… Gelişti… Anlattıkların nostaljik duygulardan öte bir şey değil…
Haklısınız…
İşte yıl 2009…
Benim anlattıklarımın aynısını yapmak zorunda olan öğretmenlerimiz, peki bugün ne alıyorlar, bu fedakârlığın karşılığında?
Köle şartlarında çalışmak, köle düzeyinde maaş almak, kendisi gibi 15-16 yıl okumuş ama ‘kadro’ belasına evinde oturan şanssız öğretmen adayından şanslı olduklarına şükür ederek, resmen üç kuruşa, boğaz tokluğuna evlatlarımızın beynine ışık, ilk adımlarına fener oluyorlar…
Yarısı ek iş yapıyor, bir öğrencisi görecek diye ödü koparak…
Yarıdan çoğu kirada…
Yüzde 80’i borçlu, bankaya, eve, arabaya, eşe dosta…
Giyinemiyor, gezemiyor, tozamıyorlar…
Çocuklarımıza insan gibi yaşamayı öğreten öğretmen ne yazık ki bugün insan gibi yaşayamıyor…
Bugün Öğretmenler Günü; yine süslü janyanlı laflar edecek büyükler, ‘Türk öğretmeni şöyle müthiş, böyle emsalsiz’ falan diye…
Müthiş ve emsalsiz Türk öğretmenini, devlet okullarını beğenmeyip çocuklarını Özel Kolejlerde, Amerika’da, İngiltere’de okutanlar edecek bu lafları…
Öğretmene zaten ‘gününü’ göstermişler…
Şimdi de kutluyorlar…
Vah öğretmenim canım benim…
“Vah öğretmenim vah!…” için bir yanıt
Bir yanıt yazın
ERZURUM'DA HAVA
YAZARLAR
harika bir yazıydı tebrikler köylüm.ben de bir öğretmenim.bizi bizden iyi anlatmışsınız.