Ahsen Alpaydın, 4 yaşında, her çocuk gibi cıvıl cıvıl.
İkinci bir kardeşi olunca annesi Meral Alpaydın, Ahsen’i kreşe veriyor.
17 Mayıs günü kreşte başına bir dolap kapağı düşüyor.
Kreş yöneticileri çocuğu Aziziye Araştırma Hastanesine götürüyorlar.
Önce bir şey yok deniliyor.
Olay gecesi öğretmeni telefon açıyor ve itirafta bulunuyor.
Ertesi sabah Ahsen’in MR’ı çekiliyor.
Beyin kanaması geçirdiği ortaya çıkıyor.
Sağ tarafında felç görülüyor.
Beyin Cerrahi Anabilim Dalında tedavi ediliyor.
Sonra yaşama tutunan Ahsen, felci yeniyor.
Anne ve babasıyla yürüme temrinlerine başlıyor.
Ama bir türlü konuşamıyor.
“Anne” diyecek ama söyleyemiyor.
Böylesine bir acı Allah kimseye vermesin.
Hemşire olan Meral Alpaydın “Her önüne gelen kreş açmamalı” diyor ve suç duyurusunda bulunuyor.
Anne taburcu olduğu gün, Ahsen’i eve bırakıyor, soluğu kreşin önünde alıyor.
Tepki gösteriyor “Kreşler daha çok denetlenmeli, Ahsen’in durumuna başka çocuklar düşmesin” diyor.
Yüreği yanan annenin bu feryadını bir duyan olur mu?

Kadir SABUNCUOĞLU