Teyzem sımsıcak evinde oturuyor. Yemeğini yemiş, demlemiş çayını, sıcak sıcak, yudumluyor, ter basmış teyzemi, sobanın başında, mayışmış sobanın sıcağından. Keyfi yerinde, uyudu, uyuyacak.

Tam o anda, evinin kapısı kırılırcasına çalmış ve birkaç köylü apar topar içeriye dalmış,

– Teyze, senin bey dağda yakacak odun toplarken soğuktan donarak ölmüş. Allah sabırlar versin, demiş.

Teyzem, bir adamlara, bir elindeki sımsıcak çaya, bir de alev alev yanan ve yanarken de sanki dışarıdaki soğuğa inat zevkinden çatırdayan sobaya bakmış,

– Devamsız devamsız konuşup insanın keyfini kaçırmayın. Hiç bu sıcakta soğuktan adam donar mı? Demiş.

AHMET BERHAN YILMAZ